Ali Sirmen: Kader mi?

Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. . Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. . Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Hepsi boş laf. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. ”Şoför bıçkın. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Otobüsten bileti aldık. Hüzünleniyorum. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. ",. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Çektim arabayı sağa. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Ona iki kişi daha katılıyor. Tartışmaya başlıyorlar. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Sohbet ediyoruz. İnatçı, dediğim dedik. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Sayıları üçe çıkıyor. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Dayadım tabancayı kafasına. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. İleride bir muz kabuğu görüyor. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Olacağı varsa olur. Kafam iyice bozuk. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı.

Ali Sirmen: Kader mi?

Çektim arabayı sağa. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Sohbet ediyoruz. Otobüsten bileti aldık. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Ona iki kişi daha katılıyor. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. İleride bir muz kabuğu görüyor. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. . ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Hüzünleniyorum. . yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Olacağı varsa olur. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Sayıları üçe çıkıyor. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. ”Şoför bıçkın. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Tartışmaya başlıyorlar. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Dayadım tabancayı kafasına. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Hepsi boş laf. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. İnatçı, dediğim dedik. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. ",. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Kafam iyice bozuk.