Ali Sirmen: Kader mi?

Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Dayadım tabancayı kafasına. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. . Hepsi boş laf. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Çektim arabayı sağa. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. . Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. ",. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Sayıları üçe çıkıyor. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Otobüsten bileti aldık. ”Şoför bıçkın. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. İnatçı, dediğim dedik. Sohbet ediyoruz. Tartışmaya başlıyorlar. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Olacağı varsa olur. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Kafam iyice bozuk. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. İleride bir muz kabuğu görüyor. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Hüzünleniyorum. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Ona iki kişi daha katılıyor. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim.

Ali Sirmen: Kader mi?

Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. ",. İleride bir muz kabuğu görüyor. İnatçı, dediğim dedik. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Olacağı varsa olur. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. . Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Sohbet ediyoruz. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Hepsi boş laf. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Tartışmaya başlıyorlar. Hüzünleniyorum. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Ona iki kişi daha katılıyor. Dayadım tabancayı kafasına. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Otobüsten bileti aldık. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. ”Şoför bıçkın. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Sayıları üçe çıkıyor. Kafam iyice bozuk. . Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Çektim arabayı sağa.