Deniz Ülkütekin: Siyasetin reytingi düşer mi?

Bunu, iş dünyasında gündeme gelen “sessiz istifa” kavramıyla birlikte incelersek yeni kuşağın var olmadıkları, hiçe sayıldıkları alanlarda bulunmama, bulunmak zorunda olsalar bile pasif bir tutum sergileme gibi bir yönelimleri olduğunu düşünüyorum ve oy kullanmamanın kanuni bir yaptırımı olsa da söz konusu yasalar, hukuk terimiyle “kadük” olmuş durumda. Cumhuriyetin 100. 04, ikinci turda yüzde 85. yılı olması ve muhalefet blokunun 20 yılı aşkın süregelen iktidara karşı ortak hareket etmesi gibi nedenlerle, zaten önceden de yüksek olan seçime katılım oranları görülmemiş seviyelere ulaştı. “Z kuşağı” olarak adlandırılan günümüz gençliği için vazgeçmek hiç olmadığı kadar ciddi ve itibarlı bir seçenek. (Maç sürelerini azaltmak, dijital ve etkileşimli tiyatro yaklaşımları…) “Takipçiler”inden hem seyir hem de katılım eylemi bekleyen siyaset kurumunun bunu düşünmemesi bayağı ilginç. Bu eğilimi 80ler ve 90’lardaki apolitikleşmeye benzetebilirsiniz ama günümüzde futbol, tiyatro, sinema gibi görsel ve duygusal olarak tetikleyici ve gelenekleri sağlam seyir etkinlikleri bile izleyici sayılarını nasıl koruyacaklarına kafa yoruyor. Günün sonunda siyaset de kitleleri birkaç yılda bir yapılan kazan-kaybet odaklı seçim ikilemi dışında bir şeyler sunmak zorunda. Oysa geçen yılki seçimlerde tam 4 milyon 904 bin 672 yurttaş ilk kez oy kullandı. Giderek daha çabuk sıkılan bir seçmen topluluğuyla karşı karşıyalar. Evet sonuçta artık siyasetçiler de birer içerik üreticisi ve görsel, işitsel alanda oldukları her an aslında kendileriyle ilgili bir sunum yapıyorlar ve bu halleriyle ortalama bir influencer’ın yaratıcılığından bile uzak olduklarını düşünüyorum. Siz ne dersiniz? Siyasetçiler ciddiyeti elden bırakmamalı mı yoksa yaratıcılığa ağırlık vererek farklı biçimlerde kitlelere seslenmenin yollarını mı aramalı?",. Bazı şeylerin hiç değişmeyeceğini düşünüyoruz. Siyasete katılım da bunlardan biri. Çünkü sosyal medyanın bir abartma ve allayıp pullama gücü olsa da söz konusu siyasetçiler ve ürettikleri içerikler olduğunda o da bir yere kadar. Üstelik bu sunumlar basmakalıp sözler, türlü yüzsüzlükler, bayağı davranışlardan ibaret olmasa iyi olur. Elbette siyasetin ağır başlılığından, partilerin kurumsal kimliğinden, ülke meselelerinin ciddiyetinden söz edebiliriz ama gösteri toplumu çağında bunlar giderek reytingi düşen değerler. (İlk turda yüzde 87. 71)Bu bile pek çoğumuzu memnun etmedi ama acaba gelecekteki seçimlerde bu siyasetimiz bu sayıları yakalayabilecek mi? Bu soruya şimdiden yanıt vermek zor ama tüm partilerin farkında olmadıkları veya kafa yormadıkları bir ayrıntıdan söz etmek isterim. Ne kadar kavga edersek edelim, ne kadar çirkefleşirsek çirkefleşelim, yozlaşırsak yozlaşalım kitlelerin seçim dönemlerinde sandığa gidip oy atacağını, siyasi haberleri ne olursa olsun takip edeceğini, sosyal medyada siyasi içerikli paylaşımlar yapmaya devam edeceği ön kabulünü yaşıyoruz.

Deniz Ülkütekin: Siyasetin reytingi düşer mi?

Ne kadar kavga edersek edelim, ne kadar çirkefleşirsek çirkefleşelim, yozlaşırsak yozlaşalım kitlelerin seçim dönemlerinde sandığa gidip oy atacağını, siyasi haberleri ne olursa olsun takip edeceğini, sosyal medyada siyasi içerikli paylaşımlar yapmaya devam edeceği ön kabulünü yaşıyoruz. Cumhuriyetin 100. 71)Bu bile pek çoğumuzu memnun etmedi ama acaba gelecekteki seçimlerde bu siyasetimiz bu sayıları yakalayabilecek mi? Bu soruya şimdiden yanıt vermek zor ama tüm partilerin farkında olmadıkları veya kafa yormadıkları bir ayrıntıdan söz etmek isterim. Bazı şeylerin hiç değişmeyeceğini düşünüyoruz. Oysa geçen yılki seçimlerde tam 4 milyon 904 bin 672 yurttaş ilk kez oy kullandı. Siz ne dersiniz? Siyasetçiler ciddiyeti elden bırakmamalı mı yoksa yaratıcılığa ağırlık vererek farklı biçimlerde kitlelere seslenmenin yollarını mı aramalı?",. yılı olması ve muhalefet blokunun 20 yılı aşkın süregelen iktidara karşı ortak hareket etmesi gibi nedenlerle, zaten önceden de yüksek olan seçime katılım oranları görülmemiş seviyelere ulaştı. Siyasete katılım da bunlardan biri. Bunu, iş dünyasında gündeme gelen “sessiz istifa” kavramıyla birlikte incelersek yeni kuşağın var olmadıkları, hiçe sayıldıkları alanlarda bulunmama, bulunmak zorunda olsalar bile pasif bir tutum sergileme gibi bir yönelimleri olduğunu düşünüyorum ve oy kullanmamanın kanuni bir yaptırımı olsa da söz konusu yasalar, hukuk terimiyle “kadük” olmuş durumda. (Maç sürelerini azaltmak, dijital ve etkileşimli tiyatro yaklaşımları…) “Takipçiler”inden hem seyir hem de katılım eylemi bekleyen siyaset kurumunun bunu düşünmemesi bayağı ilginç. 04, ikinci turda yüzde 85. Üstelik bu sunumlar basmakalıp sözler, türlü yüzsüzlükler, bayağı davranışlardan ibaret olmasa iyi olur. “Z kuşağı” olarak adlandırılan günümüz gençliği için vazgeçmek hiç olmadığı kadar ciddi ve itibarlı bir seçenek. Bu eğilimi 80ler ve 90’lardaki apolitikleşmeye benzetebilirsiniz ama günümüzde futbol, tiyatro, sinema gibi görsel ve duygusal olarak tetikleyici ve gelenekleri sağlam seyir etkinlikleri bile izleyici sayılarını nasıl koruyacaklarına kafa yoruyor. Giderek daha çabuk sıkılan bir seçmen topluluğuyla karşı karşıyalar. (İlk turda yüzde 87. Günün sonunda siyaset de kitleleri birkaç yılda bir yapılan kazan-kaybet odaklı seçim ikilemi dışında bir şeyler sunmak zorunda. Elbette siyasetin ağır başlılığından, partilerin kurumsal kimliğinden, ülke meselelerinin ciddiyetinden söz edebiliriz ama gösteri toplumu çağında bunlar giderek reytingi düşen değerler. Çünkü sosyal medyanın bir abartma ve allayıp pullama gücü olsa da söz konusu siyasetçiler ve ürettikleri içerikler olduğunda o da bir yere kadar. Evet sonuçta artık siyasetçiler de birer içerik üreticisi ve görsel, işitsel alanda oldukları her an aslında kendileriyle ilgili bir sunum yapıyorlar ve bu halleriyle ortalama bir influencer’ın yaratıcılığından bile uzak olduklarını düşünüyorum.