Ali Sirmen: Kader mi?

Ona iki kişi daha katılıyor. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Dayadım tabancayı kafasına. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. ",. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Çektim arabayı sağa. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Sohbet ediyoruz. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Hüzünleniyorum. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Tartışmaya başlıyorlar. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Otobüsten bileti aldık. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Kafam iyice bozuk. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Hepsi boş laf. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. . Olacağı varsa olur. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. İleride bir muz kabuğu görüyor. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. ”Şoför bıçkın. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. . Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. İnatçı, dediğim dedik. Sayıları üçe çıkıyor. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!.

Ali Sirmen: Kader mi?

”Şoför bıçkın. Tartışmaya başlıyorlar. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Hepsi boş laf. ",. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Sohbet ediyoruz. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. İnatçı, dediğim dedik. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Ona iki kişi daha katılıyor. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Olacağı varsa olur. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Sayıları üçe çıkıyor. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Çektim arabayı sağa. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. İleride bir muz kabuğu görüyor. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Dayadım tabancayı kafasına. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. . Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Otobüsten bileti aldık. Hüzünleniyorum. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. . Kafam iyice bozuk. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye.