Ali Sirmen: Kader mi?

. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Kafam iyice bozuk. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. ",. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Olacağı varsa olur. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. İleride bir muz kabuğu görüyor. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. İnatçı, dediğim dedik. Çektim arabayı sağa. Otobüsten bileti aldık. . Tartışmaya başlıyorlar. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Hüzünleniyorum. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Sohbet ediyoruz. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Dayadım tabancayı kafasına. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Ona iki kişi daha katılıyor. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. ”Şoför bıçkın. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Hepsi boş laf. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Sayıları üçe çıkıyor.

Ali Sirmen: Kader mi?

Dayadım tabancayı kafasına. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. ”Şoför bıçkın. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Otobüsten bileti aldık. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. İnatçı, dediğim dedik. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Hüzünleniyorum. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Çektim arabayı sağa. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Sayıları üçe çıkıyor. Ona iki kişi daha katılıyor. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Hepsi boş laf. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Kafam iyice bozuk. İleride bir muz kabuğu görüyor. Tartışmaya başlıyorlar. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. ",. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. . Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. . Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Olacağı varsa olur. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Sohbet ediyoruz. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor.